Strefa młodych

Jestem Wiktoria i jestem studentką pedagogiki. Do dziś pamiętam emocje, które towarzyszyły mi przed przyjazdem do Domu Dziecka w Krzydlinie. Po ludzku bałam się, że nie udźwignę emocjonalnie tego, co tam zobaczę, że okażę się zbyt wrażliwa na takie miejsce. Byłam przygotowana na łzy. Jednak już pierwszy dzień w Krzydlinie pokazał mi, że dobro które wypływa z tego miejsca, przykrywa wszelkie smutki i słabości. Dlatego zamiast łez, był niekończący się uśmiech. To miejsce, które nauczyło mnie, że każdy człowiek ma za sobą inną historie życiową i jedyne, co możesz mu dać, to swoją miłość i czas. „Wiosna” to nie tylko budynek, ale dom, miejsce w którym stajesz się rodziną dla kilkudziesięciu dzieci. W którym przeżywasz ich wszystkie troski, radości, smutki, sukcesy i porażki. Chodzisz do dentysty, nakrywasz do stołu, pomagasz w lekcjach, poganiasz do kąpieli. Miejsce, dzięki któremu zaczynasz widzieć piękno w codzienności. Miejsce, któremu chcesz oddać całe swoje serce. Krzydlina nauczyła mnie miłości, dobra i bezinteresowności, niekoniecznie przez wielkie poświęcenia, ale przez małe, drobne gesty. I nie ma nic piękniejszego, niż uczucie, że chociaż na małą chwilę mogłeś sprawić, że ktoś poczuje się kochany. Że mogłeś dać mu poczucie bezpieczeństwa, którego często brakowało w jego życiu. I tak naprawdę nie ma słów, które wyrażałyby to, jak pięknym doświadczeniem był pobyt w Krzydlinie.