Konsekracja zakonna
Jesteście Posłane
Oddane przez śluby
Ponieważ Bóg pierwszy nas umiłował, odpowiadamy Mu naszą miłością i dobrowolnie wybieramy drogę wskazaną nam przez Chrystusa. Przez sposób naszego życia stajemy się czytelnym znakiem wzrastania Królestwa Bożego
w świecie odkupionym, choć jeszcze grzesznym. Głosimy pierwszeństwo tego Królestwa, które już jest, a jednocześnie wciąż nadchodzi.
w świecie odkupionym, choć jeszcze grzesznym. Głosimy pierwszeństwo tego Królestwa, które już jest, a jednocześnie wciąż nadchodzi.
KONSEKROWANA
CZYSTOŚĆ
Napełnione wszechogarniającą miłością Chrystusa, oddajemy Mu z radością całą swoją osobę. W profesji ślubujemy konsekrowaną czystość: uroczyście przyrzekamy żyć
w bezżenności i w czystości dla Królestwa Niebieskiego. Upodabniamy się coraz bardziej do Chrystusa oraz stajemy się znakiem Jego powszechnej miłości dla Kościoła i Jego wyzwalającego przymierza z ludzkością.
w bezżenności i w czystości dla Królestwa Niebieskiego. Upodabniamy się coraz bardziej do Chrystusa oraz stajemy się znakiem Jego powszechnej miłości dla Kościoła i Jego wyzwalającego przymierza z ludzkością.
APOSTOLSKIE POSŁUSZEŃSTWO
W miarę jak coraz bardziej przynależymy do Chrystusa, odczuwamy w sobie Jego nieprzezwyciężone pragnienie, by być posłusznym Ojcu. Wspólnie usiłujemy szukać Jego Woli i ją wypełniać. W profesji ślubujemy apostolskie posłuszeństwo: uroczyście przyrzekamy być posłuszne Bogu w siostrach, które wykonują przysługującą im władzę zgodnie z Konstytucją.
EWANGELICZNE
UBÓSTWO
Ubogacone doświadczeniem miłości Chrystusa ośmielamy się naśladować Go i jak On bezwzględnie zawierzyć dobremu Ojcu.
W profesji ślubujemy ewangeliczne ubóstwo: uroczyście przyrzekamy żyć w zależności od wspólnoty w używaniu rzeczy materialnych
i w dysponowaniu nimi. Żyjemy skromnie
w duchu i w czynie. Ufając Bożej Opatrzności
i naszej wspólnocie, stajemy się wolne do służby Królestwu Bożemu.
W profesji ślubujemy ewangeliczne ubóstwo: uroczyście przyrzekamy żyć w zależności od wspólnoty w używaniu rzeczy materialnych
i w dysponowaniu nimi. Żyjemy skromnie
w duchu i w czynie. Ufając Bożej Opatrzności
i naszej wspólnocie, stajemy się wolne do służby Królestwu Bożemu.