W duchu głęboko przeżywanego ubóstwa stajemy wobec Boga w całkowitym ogołoceniu i z pokorą przyjmujemy swoje człowieczeństwo. Naszym oparciem jest sam Bóg, który obdarza nas pokojem i radością, uzdalnia do wdzięczności za otrzymane dary i uwalnia nas od egoistycznej żądzy posiadania. (JP, K 16)
Panie, Jezu Chryste! Błogosławiona Siostra Maria Antonina doświadczyła czym jest głód, a mimo tego dzieliła się z innymi więźniarkami swoją dzienną porcją więziennego chleba. Była szczególnie wrażliwa na potrzeby ubogich dzieci. Udziel nam tej łaski, byśmy rozumiały tych, którzy nas proszą o kawałek chleba. Niech nasze serca będą otwarte na pomoc drugiemu człowiekowi.
Błogosławiona Siostro Mario Antonino,
w duchu i życiu skromna i uboga,
MÓDL SIĘ ZA NAMI!